Двухпаверхавы дом устаў ў цішы лясной.
Дзень і ноч сосны, елі глядзяць у акно,
Вецер быццам на гуслях, на веццях літых
Йграе сказы-быліны аб снах залатых,
Што ў марах народных снаваліся век,
І тады, калі ў горы трываў чалавек.
Мо таму нам так добра тут жыць, працаваць,
Што жыцця адгалоскі тут рэхам гучаць,
Успаміны і думкі — ўсе скарбы душы —
Разбяры, упарадкуй, і сядзь — і пішы...
Гэта дом наш... Дом творчасці. Кожнаму з нас
Радасць працы адчуць давялося не раз
Мо таму, што тут людзі працуюць штодзень,
Думка ў словы і рыфмы тут лёгка ідзе,
Толькі дай сэрцу волю, душы не таймуй,
Лягуць верша радкі — адзін к аднаму —
І аж здзівішся сам — баразну к баразне —
Так араты з-пад плуга кладзе па вясне.
Выйдзеш ранкам, за лесам жытнёвы прастор,
Пахне збожжам. На ўзмежку ружовы чабор —
Дык паветра — хоць пі яго, быццам віно,
Пахам лесу і поля наліта яно.
Пахадзі па лясах, па палях пахадзі,
Усё, што складзена ў памяці — ўсё разбудзі,
Падпарадкуй, прадумай, і сядзь, і пішы —
І ўсё, што напішаш — гучыць ад душы.
1957 г.