Цячэ ў нас крыніца
На ўскрайку сяла.
Рада там срабрыцца,
Як з чыстага шкла.
З каменьчыкаў ложа,
Пясочак на дне,
Травою мурожнай
Струменьчык імкне.
А ў час непагоды
Хады не шкада.
Бо там — усім водам
Царыца — вада.
Як чыстая праўда
З народнага дна,
Жыццёвага ладу
Шукае яна.
Плюскоча ў міжтраўі
Бяжыць і бяжыць,
У цёмным бяспраўі
Нязгодная жыць.
Прабіла глыбіні
З цямніцы свае
І светлаю плынню
Аб шчасці пяе.
1967 г.