Лагодны вечар сыпле ў рэчку краскі,
Абняў зарою быструю ваду, -
Вада зару цалуе на хаду -
І ўдаль бяжыць, ружовая ад ласкі.
Халодны ветрык патыхнуў з гары,
Ты атуліў мне цёплай хусткай плечы.
І я шчасліва... Мой сцямнелы вечар
Любоўю ты і ласкай азарыў.
1968