Лесам коціцца рэха
Песень, гоману, смеху —
Сена ўвішна стагуем сягоння.
Вал зялёны, пахучы
Граблі конныя ў кучы,
Быццам хвалю квяцістую, гоняць.
Стог шырокім квадратам
Залажылі дзяўчаты —
Завіхаюцца лоўка і жыва,
Бо канвеерам з долу
Ў тэмпе быстрым, вясёлым
Ім кідаюць ахапкі рупліва.
Дружна спорыцца праца,
Ды і як не старацца —
Вызначаюцца контуры стога.
І, не знаючы змогі,
Ходзяць спрытныя ногі,
А з вяршыні — шырэе дарога.
1958