Дарагі ты ў жыцці нашым госць,
Залатая пара — маладосць.
Ўсе мы помнім час радасны гэты,
Калі сэрца натхненнем гарыць,
Калі сіла у жылах бурліць
І не ўсе яшчэ песні прапеты.
Усё, што ў свеце найлепшага ёсць,
У табе гэта ёсць — маладосць.
Помню ўзлёты дум светлых і чыстых
І імкненні гарачай душы,
Прага ведаў і прага спяшыць
Да крыніцы пазнання празрыстай.
А цяпер — ўсе багацці свае
Маладосці душа аддае,
Вопыт наш даць патомкам мы рады.
Ўсе вялікія продкаў удары —
Ты ідзі і ўсім сэрцам бяры,
Наш шчаслівы, багаты нашчадак.
1946