Мы зноў сустрэліся, сышліся зноў дарогі,
Ізноў я прад табой
З балючым сэрцам, дзе сабралась смутку многа,
Са змучанай душой.
Няхай жа пры грудзях тваіх я вылью слёзы,
Адкрыю хай душу;
Што сэрца абвіло вянком калючак ружы,—
Усё няхай скажу.
Паслухай, хоць цябе ўсё гэта, можа, знудзе,
Невесялы мой сказ —
Дай выказаць усё, мне гэта, можа, шчасцем будзе
У жыцці без прыкрас.
Дай выказаць усё і чуткаю душою
Душу маю сагрэй,
І будзе мне лягчэй пуцінай йсці крутою,
Жыць будзе мне лягчэй!
1914