Мы зусім чужыя. І ўсё ж штовечар
Я іду з работы — ты мяне сустрэціш,
І мы доўга ходзім па Маскве сцямнелай,
Ты ідзеш маўклівы, хмуры і нясмелы.
Кожнай маёй думкай, кожнай маёй справай
Я з табой дзялюся...
Гладкіх і яскравых
Слоў я не пачую. Толькі сэрца зловіць
Шчырую прыязнасць у шурпатай мове.
У нейкай дзіўнай дружбе мы як быццам зліты,
Ды яна глыбока ад вачэй укрыта,
Толькі яе подых часам чую весні,
Быццам водгук ціхі легкакрылай песні.
1971 г.