На той курган высокі мы насцілам
Бярвенні намасцілі, каб накат
Не даў парушыць цішу той магілы,
Дзе лёг навек наш камандзір... Наш брат!
Каля магілы не ігралі трубы,
Не білі барабаны ім у тон.
Снарад гудзеў натужна, гулка, груба,
І куль гарачых цвенькаў хлібкі звон.
Быў жорсткі час. Мы плакаць не умелі,
Хоць боль вужакай сэрца абвіла...
Жалобныя матывы міны пелі,
Калі брыгада праз лясы пайшла...
1956 г.