Мяне на трактар ўзяў мой брат Мікіта,
Мы з ім аралі цаліну пад жыта,
Дзірван, дзе мох і дробныя кусты,
Наш трактар іх плугамі рэзаў лоўка.
Мікіта кажа:
— Памагай і ты!
Я за баранку ухваціўся збоку,
Круціў яе то ў той бок, то ў другі,
Каб добра йшлі у цаліну плугі.
А трактар наш — аж стогне ад натугі,
Трашчыць зямля пад нашым вострым
плугам,
Кладуцца ўздоўж шырокія пласты...
Ой, добрае, напэўна, будзе жыта,
Дзе мы ўзнімалі ўдваіх з Мікітам
Замшэлы лог і дробныя кусты.
1957 г.