Раскрылілася зорная ноч,
Аганькі навакол раскідала,
Быццам тысячы радасных воч
З вышыні на зямлю скіравала.
Люба нам, што зямля ажыла
І таемную сілу струменіць.
Цеплынёю, што з поўдня прыйшла,
Поле дыхае ноччу вясенняй.
Снег сышоў. Воды ў рэках шумяць.
Блізка дзень. Дол зарою абняты.
Працавітыя людзі не спяць —
Вокны свецяцца радасна ў хатах.
Тут к вясне ўсё гатова ўжо.
Вось машыны стаяць урачыста,
І над кожнаю рвецца сцяжок,
Як на працу душа трактарыста.
1954 г.