Янку Купалу
Расплываецца шырока
Веснавое песні кола,
Зачапілася за дрэва,
Па-над лесам паплыло.
Адгукнулася ёй рэха
Гулам звонкім і вясёлым
І назад чароўным спевам
Адгалоскі прынясло.
Я сальюся сваёй думкай
З хваляй той раскалыханай.
Хай мяне туды закіне,
Дзе сінеюць тоні вод.
На пляцы шырокім неба
Сіні вечар паліць іскры,
І таемна асвячае
Ён імклівы наш палёт.
Хваля гулкая нясецца,
І напеўнасцю калыша,
І чароўнасцю хвалюе
Непаўторнаю яна.
Толькі плыць бы так бясконца,
І не знаць дрымотнай цішы,
І гучаць у дзіўным спеве,
Як напятая струна...
1946