Я хачу, каб песня пранікала ў сэрцы,
Як прамень у вокны, калі з хмар прарвецца,
Каб яна нязменна у людзей будзіла
Радасць існавання і натхнення сілу.
Каб, пачуўшы песню, ўспыхнуўшы ўдалі,
Людзі галасамі яе падхаплялі,
Як душы гучанне, быццам мар узлёты,
Што наяве льюцца, што снуюцца ўпотай...
Я хачу, каб песня налівала грудзі
Сілай, што на справы ўзнёслыя нас будзіць,
Што прыносіць шчасце масам — не адзінцы,
Шчасце, што не ўлежыць, як манета ў
скрынцы.
1965 г.