Піянеры — гэта тыя, што заўжды ідуць наперад,
Не шукаючы вядомых і пратораных дарог,
Хто адважна атакуе непазнанага бязмеры,
Каб загадак векавечных нам асвеціць шэры змрок.
Піянеры — гэта тыя, што ў любой нязнанай справе,
Як байцы, вядуць разведку, вывучаюць рубяжы.
Сто напрамкаў навакола — трэба след на тым
паставіць,
Дзе адкрыцце новай з’явы непазнанае ляжыць.
Апусціцца на дно мора, дзе акулы пашчы шчэраць,
Да такіх глыбінь дабрацца, дзе і донных рыб няма.
Што хаваецца ў бяздонні — трэба ўбачыць і
праверыць:
Таямніца стуль не прыйдзе, не аддасца нам сама.
Да глыбінь зямлі прабіцца, дзе палаючае сэрца
Нашай роднае планеты, і адчуць яго біццё;
Там ля скрынь вялікіх скарбаў неадчыненыя
дзверцы,
Хоць шукае чалавецтва іх усё сваё жыццё,
Наша змена, моладзь наша! Дарагія піянеры,
Імя гэтае нядарма вам Радзіма надала,
Вы разведчыкамі станьце — не на вуліцах і скверах,
А куды разведка ўчора не паспела, не дайшла.
Дык мацуйце дух і сілы, развівайце сваё крылле,
Хай вам свеціць сонца міру, бляск спакойных
зараніц,
Каб вам новыя з’яўленні твары светлыя адкрылі,
Каб знайшлі вы свае сцежкі да цудоўных таямніц.
1964 г.