Хоць зіма яшчэ злуецца
І марозіць сцюжай лютай —
Сонца радасней смяецца,
Ледавыя точыць путы.
Дзень даўжэе. І на сонцы
Перазваньваюць капелі,
І махнатыя аконцы
Неўпрыкметку адпацелі.
У шумлівым развароце
Закружылі галкі хмарай,
Палагоднеўшы ў палёце,
Дабіраюцца да пары.
Скора, скора — як ні злуйся,
А зіме здавацца трэба!
Што ж, ідзі, вясна, красуйся,
Песня сонца льецца з неба.
1960 г.