беларуская электронная бібліятэка
заснаваная ў 1996
Шчэ сонца чуць-чуць прыгравае,
Снег гурбамі ў лесе ляжыць,
А сіняе вочка пралескі
Адважна на сонца глядзіць.
Чаго ж паспяшалася, кветка,
Хавайся ў зямлю ты глыбей.
У нас тут зіма йшчэ пануе
І сцюжай марозіць сваей.
1911
© Беларуская Палічка // пры выкарыстаньні матэрыялаў спасылка на Беларускую Палічку абавязковая