Я паціху пяю...
Толькі веру, мяне ты пачуеш.
Песня скажа табе, як нязменна і моцна люблю я
Цябе — шчасце маё, маю радасць, душы мае сілы.
Не была б я сабой, каб цябе ўсёй душой не любіла.
Маці родная, любая!
Ты — наша добрая маці...
Працаваць для цябе — ці на свеце ёсць большае
шчасце!
Усю сутнасць маю — чым багата душа, поўна сэрца,
Усё аддам я табе.
І ўсяго таго мала, здаецца.
Ты жыццё мне дала. Ў дар прынесла мне шчасце
свабоды,
Навучыла служыць усім сэрцам табе і народу,
Песні ў грудзі ўліла, што гучаць ў поўны голас так
шчасна,
Як цвіце наша доля, як свеціцца сонейка ясна.
Мы кавалі яе.
Наша доля — працоўных рук справа,
Дык жа слава табе! І народу нязломнаму — слава!
Ён усё перамог, перанёс...
Кінуў гора пад ногі!
І, як волат, ідзе да найбольшай за ўсе перамогі.
Ой, крутыя дарогі! Йсці па іх нам не лёгка,
не проста.
Толькі людзі у нас да эпохі раўняюцца ростам.
Я паціху пяю.
Толькі ты маю песню пачуеш.
Па табе мае рукі і шчырае сэрца сумуюць.
Дум крылаты палёт, маіх песень гарачыя словы.
Ўсё жыццё да канца шчырай працы аддаць я гатова,
Каб наблізіць той час, калі ў працы народзіцца
чэснай
Камунізм — наша шчасце... Народа свабоднага песня!
1971 г.