О, не кажыце вы, што рана загаілась,
Што меней кроў яе ўжо аблівае:
Хоць слёзаў не відаць, ды енкі не спынілісь;
Хоць часам нават смех на вуснах заіграе,—
Глыбокая яна — згаіцца ёй няскора...
Не датыкайцеся ж нябачнымі рукамі,
Бо хоць і змоўк вулкан, застыла лавы мора,
Нутро яго кіпіць гарачымі агнямі!..
1911