Яшчэ над яузскай далінай
Туман калышацца сівы,
А ранак запаліў рубіны
На вежах залатых Масквы.
Ужо азваліся куранты,
І на раздольны кліч зары
Спяшаюцца не экскурсанты,
А масквічы — гаспадары.
Жанчыны — як на сенажаці —
На ўвесь размах рабочых рук
Мятуць, ды не падлогу ў хаце,
А вулічны асфальт і брук.
Каб новы дзень след новы кінуў,
Дня учарашняга сляды
Змываюць рупныя машыны
Крылатай радугай вады.
1962 г.