Між вас я замала, зарэдка бываю,
Было так да гэтай пары,
А дружба мне ваша душу сагравае,
Вы ведайце гэта, сябры.
Яна мне — як подых натхнення у працы,
Каб тут, паміж вас, я жыла,
Здаецца, высока змагла б я падняцца,
Шырока лятаць бы магла.
Любоўю сагрэлі мяне вы без меры,
Як добрую маці сыны.
І кожнаму слову мне хочацца верыць,
Бо з шчырага сэрца яны.
А чым вам аддзячу? Якое я слова
Узніму з глыбіні пачуцця?
Прысягу, што працы аддаць я гатова
Кароткі астатак жыцця,
Што сэрца агонь, дум крылатых свабоду,
Уліўшы ў песні свае,
Аддам іх Радзіме, аддам іх народу,
Няхай іх у шчасці пяе!
За чэсць быць салдатам у арміі вашай,
За трудны да шчасця паход,
Вазьмі маё сэрца ты, Партыя наша,
І ты, беларускі народ!
1959 г.