Стаіць хвоя ў полі,
Думае панура:
Што тады з ёй будзе,
Як спануе бура?
Як тужліва хмары
Паплывуць па небе,
Як застогне вецер,
Веткі пацярэбе?
Ох, тады нямала
Пагубляе сілаў,
Не раз сведкай будзе
Не адной магілы!
Адно маю веру,
Што заблісне сонца,
Лёгка ў сваім краю
Будзе жыць сасонцы!
1909