Ты за мяжой.
А сэрцам дома. З намі.
Цябе туга грызе. І ты начамі
Сніш аб зямлі, дзе нарадзіўся ў хаце,
Дзе калыханкі табе пела маці...
Ты за мяжой. Такая твая доля!
А край свой не забудзеш ты ніколі.
Ні ліп тых, што шумелі каля дома,
Ні яблынь, што цвілі ў садку, вядома,
Ні тую ніву, што араў калісьці...
Мы ведаем — ты не знаходзіш выйсця.
Адчуй цяпло братэрства і спагады
І ведай, мы сустрэчы былі б рады
З табой,— калі душой ты верны з намі
І сніш аб нас замежнымі начамі.
1959 г.