Шырокі шлях пралёг паміж палёў,
Над ім шуміць тугім калоссем жыта.
Багаты край наш плоднаю раллёй —
Як поўна зернем каласы наліты!
На жоўтым фоне поля — дзе-нідзе
Цямнеюць кроны густалістых яблынь.
Схаваўся ствол — і быццам шар брыдзе
І ножкі тонкія яго аслаблі.
Вятрам не скалануць цяжарны лан,
І ён стаіць спакойна, нерухома,
Як золатам наліты акіян,
Што дыша спёкай і пахучай стомай.
Жаўронак шэры нада мной павіс,
Трапечацца маленькімі крыламі
І сыпле тонкія званочкі ўніз
Над соннымі тугімі каласамі.
1960 г.