Кахай мяне! Ў мяне сяброў нямала,
Ёсць родныя. Ды ўсе жывуць сабой,
І толькі верная твая любоў
Са мной мой век адгаравала.
Кахай мяне! Душа спагады хоча,
Каб адпачнуць, як птушка у гняздзе.
І родзіцца настрой жывы — пакрочыць...
Туга, як дожджык летні, ападзе.
І будзе зноў цяпла і сонца многа,
І будуць песні, будуць вершы зноў —
Паможа іх стварыць твая любоў,
Якая мне заўжды была падмогай.
1956 г.