Ты кажаш, мілы, што пахне бэз...
А мы на вуліцы, а не у садзе.
Праменьчык цёплы між хмар пралез,
Лагоднай ручкай нам твары гладзіць.
Як пахне юнай, свежай вясной
Водар пупышак з дрэў набрынялых,
Пахне смаліста, быццам сасной,
Што над дзяцінствам маім стаяла...
Яна мне другам мілым была.
Шумела; ціха над хатай ранкам...
У буру гнеўна, як звон, гула,
Калі над ёй палыхалі маланкі.
Я аб вясне мае вершы пішу,
Хоць восень хмура глядзіць у вочы...
Толькі вясна акрыяла душу —
І месца свайго уступаць не хоча.
1966 г.