Ты мяне сягоння не будзі,
Хай мне сон прысніцца сіні, сіні...
Плыць хачу ў пругкай мора плыні,
Свежы холад цела каб студзіў —
Каб свяціла сонца так, як летам
У Кактэбелі свяціла нам,
Каб ізноў адчула я ўсё гэта,
Каб гучала ў душы паэта
Ў поўны голас спеўная струна...
Не будзі...
З табой мы былі разам
У краіне сіняе красы,
Вецер мякка лашчыў валасы,
Хвалі нам расказвалі сказы,
Разліваўся ціхі спеўны шум,
Над празрыстай, над блакітнай тонню
Блікі так ільсніліся!.. І сёння
Бачу іх... І вось заснуць спяшу,
Каб убачыць іх шчаслівым вокам,
Каб паплыць на іх туды, далёка...
І красой іх напаіць душу.
1967 г.