Ты спявай! Такі глыбокі голас,
Быццам хваля з пеністай вадой...
Закружыла радужнае кола
Перажытых маладых гадоў...
Згадваюцца думкі і настроі,
І пачуцці мне звярнула даль...
Нешта будзіць, нешта непакоіць,
Засцілае вочы нейкі жаль.
Бачу я маіх далёкіх, мілых...
Бачу я расцвіўшыя сады.
Песня! Песня! Ты даеш мне крылы,
Клічаш ты мяне ў палёт... Куды?
І — нібыта ўсё не перажыта,
Сэрца хоча верыць і любіць,
Погляд ясны, шчыры і адкрыты
Мне ў душу з мінулага глядзіць.
Знаю! Помню... Гэта ты — мой любы!
Хваля шчасця грудзі наліла:
Ў хваляванні задрыжалі губы —
Я жыццё нанова пражыла!
1964