Ў твае русалчыныя вочы
Гляджу са страхам я і болем.
Таго, чаго так сэрца хоча,
Не будзе, ведаю, ніколі.
Ты не свабодна. Муж і дзеці...
І ты іх любіш. Мне вядома...
А ты ж — адна... Адна — на свеце!
Я гора не хачу нікому.
Я не сказаў табе ні слова,
Які агонь мне паліць грудзі,
Што нават холад твой лядовы
Таго пажару не астудзіць.
Я не імкнуся ні на хвілю
Табе на сэрца ценем пасці.
Ўдваіх, баюся, не асілім
Сапхнуць у пропасць наша шчасце.
Ў твае русалчыныя вочы,
У твар, спакойны і шчаслівы,
Я глянуў раз... І зрок не хоча
Расстацца з непаўторным дзівам.
Ты ў маіх думках, маім сэрцы,
Ў маіх жаданнях, снах і марах...
Сцяжынка торная віецца.
А ты на ёй... з другім у пары.
1964 г.