У вясёлую песню, бывае,
Уплятаецца сум.
Адчуеш яго — і ўзнікае
Прыгнечанасць дум...
А музыка ў звонкі, бравурны,
Уліваецца тон.
А побач як быццам хаўтурны
Калышацца звон.
А радасць і смутак — як сёстры,
Ад іх не адстаць,—
З калыскі — да ўзгорка пагосту,—
Дзе смерці пячаць.
1966 г.