Успаміны аба мне не болем,
Не тугой падуць табе на грудзі,
Ветрыкам яны духмяным з поля
Ў летні поўдзень твар табе астудзяць.
Крыўды нашы ўжо даўно паснулі,
Даравалі мы даўно ўсе віны,
Хай жа сёння нашы успаміны
Шчасцем прошлым душы нам атуляць.
1965 г.