Ноч. Месяц. І рэчка блішчыць серабром,
Нібы апранута кальчугай,
Падсвечвае месяц хваль дробных надлом,
Кідаючы млечныя смугі.
А рэчка упарта плыве і плыве,
Нішто ёй падсветы і змрокі...
Успыхнула дума ў маёй галаве
І ў свет мяне кліча далёкі.
Дзе новае ўсё і дзе подзвігу рад,
Ўсміхаецца твар навасёла,
Хто ў наступ на пусташ ішоў, як салдат,
І цешыцца плёнам вясёлым.
Хачу я убачыць, як людзі жывуць,
Як цуды ствараюць і дзівы...
Ноч. Хвалі рачулкі гамоняць, плывуць
З-пад вадаспадаў шчаслівых.
1972 г.