Не шуміце, вербы, над вадою,
Не раняйце лісце залатое,
Ў вашым шуме сумнай скаргі многа
Аб згаранні лета залатога.
Раз за разам падаюць дадолу
Лісця з шэлестам ціхім і кволым.
Зімка снегам ногі вам атуліць,
Апране у белую кашулю,
Ўсе галінкі інеем адзене,
У зямельцы зберажэ насенне,
Каб вясной шумелі вы вясёла,
Над вадой устаўшы стройным колам.
1938