Высь Ай-Петры атуліла хмара
Шапкай размахначанай, бялёсай,
І плывуць у хвойныя гушчары
Туманоў распушчаныя косы,
Клубяцца, купаюцца ў паветры,
Снегам адзяваючы Ай-Петры.
Холадна! А ўнізе — дыша мора,
Разамлелі ў сонцы кіпарысы.
Сімеіз, Алупка і Місхоры
Каля ног Ай-Петры разлягліся —
Паміж паркаў і садоў зялёных,
Дзе квітнеюць ружы на газонах.
Парк Палярнікаў люблю я змалку...
Кіпарысы тонуць у блакіце,
Паланянка Турцыі — русалка
З хваль празрыстых выплывае з дзіцем.
І глядзіць на край свой — і не можа
Наглядзецца на яго прыгожасць.
1962 г.