Запалілася зара на ўсходзе —
Падымае залатыя крылы,
Па разорах галкі важна ходзяць,
Аглядаюць скіб шырокіх схілы.
Даль уся пранізана світаннем,
З комінаў бруіцца дым махнаты —
Там бліны пякуцца на сняданне,
На вуголлях жаркіх, ружаватых.
Пастухі ўжо выганяюць стада
Па шырокім ветраным прагоне,
Лыска брэша, быццам вельмі рады,
Што са статкам зноў ідзе сягоння.
За прагонам — шыр палёў бязгранна,
Не відаць ёй ні канца ні краю.
Тут усё засеяна старанна,
Глянь — зярняты дружна прарастаюць!
Сэрца шмат і гарту маладога
У работу укладае моладзь,
І па ўсім відаць — няма нічога,
Што б яна не здолела адолець.
Мы ўсім моцна паціскаем рукі
І глядзім у маладыя твары.
Дзеці нашы і дзяцей унукі!
На зямлі вам жыць і гаспадарыць.
1956 г.