беларуская электронная бібліятэка
заснаваная ў 1996
Ой, у полі вецер вее,
Маё сэрца чагось млее.
Паняволі аж прыстанеш,
Сваю любу як згадаеш.
Ой, заўсёды так бывае,
Калі верна хто кахае,
Што сваею меркай мерыць:
Гляне дзеўка і то верыць,
Што не чужа яму ёна,
Хоць другому нарачона.
1 кветня 1894 г.
© Беларуская Палічка // пры выкарыстаньні матэрыялаў спасылка на Беларускую Палічку абавязковая