Вецер ціхі, лагодны купаецца ў хвалях,
Махам крыльля пяшчотна ласкае іх гладзь,
Косы сонца ў вясновых цудоўных каралях
Рассыпаюцца ў тонь, каб з вадой пагуляць.
Плыве ціха Вяльля, поўна велічы, казкі,
Палыскуе блакітам чароўна ў далі,
Вее подыхам лёгкім, чуцьцём дзіўнай ласкі
Да радзімае маці, крывіцкай зямлі.
М. Козыру. - З прысланых вершаў друкуецца толькі "Вяльля". У іншых - зашмат празаізмаў, неапраўданых перабояў рытму і іншых няўправак. Прыклады лёгка можаце знайсьці самі, асабліва ўспомніўшы тыя парады, якія Вам даваліся некалі ў Менску ў рэдакцыях "Беларускае Газэты" і "Голасу Вёскі" (прывітаньне ад старых знаёмых!).