Сын-дубок на горку ўзбег,
Стаў ля бацькі-дуба.
Наўкруга
Гамоніць лес.
Слухаць лес,
Бачыць лес —
Сэрцу люба.
Лес, лес,
Што табе
Падарыць у час у весні?
Рэха вынесла адказ:
— Песню!
Толькі песню!..
Мы з сябрамі
Песню склалі,
Песню звонка заспявалі:
— Лес, лес,
Вольны лес
Роднае старонкі!
Будзь заўсёды
Перад намі
Сонечны і гонкі!..
Лес спыніў
Задумны гоман,
Цішай
Нас вітае.
І ўсе бачым:
Ён пад сонцам
Прагна {соыцам
Прагна }падрастае!..
1986