Рэкламы
Вогненнымі заклікаюць рукамі,
Б’юць па вачах,
прыціскаюць, як прэсам:
«Лётайце самалётамі!
Ездзіце цягнікамі,
Хуткімі і экспрэсамі!»
Падыду, пагляджу,
доўга думаю:
Куды мне паехаць,
Куды — каб самае хутка?
Каб пазбавіць сэрца
ад золкага суму,
Каб не ведаць скрухі
анічагутка?
Пакрамсалі ростані,
грозныя годы пабілі
Сэрца на кавалкі,
на гулкія часткі:
Дзе хадзілі,
Дзе любілі,
Дзе чакалі
цярпліва і часта...
Дзе ўставалі,
Дзе ратавалі,
Дзе плакалі
над сяброў магіламі...
Дзе з захапленнем
Кроў аддавалі
За ўсё,
у што верылі,
што зналі мілым.
Падыду, пастаю,
развяду рукамі...
А рэкламы
Вогненным
грукочуць прэсам:
— Лётайце самалётамі!
— Ездзіце цягнікамі!
Хуткімі і экспрэсамі!
1964