Бясслоўная змучанасць нерваў: — О-о-о!..
Ад болю крывяняцца вочы:— О-о-о!..
Пачуеш — і сам станеш неграм: — О-о-о!..
І жыць, можа, больш не захочаш: — О-о-о!
Таварыш, пакуль я з адчаю (О-о-о!)
Не ўпаў, пакараны сурова (О-о-о!),
Прашу цябе,— хоць бы вачамі (О-о-о!)
Скажы мне, скажы мне хоць слова. (О-о-о!
Я белы, але ты павер мне (О-о-о!),
Мне ворагі — белыя каты! (О-о-о!)
Я хутка паеду з Амерыкі (О-о-о!),
Дык дай жа руку мне, як брату! (О-о-о!)
— О-о! — Захліпаецца нема.— О-о-о!
Пакута гняце без адказу.— О-о-о!
Крычу перад горам Гарлема: О-о-о!
Чаму не памёр я адразу?! — О-о-о!
Снежань 1969,
Нью-Йорк