epub
 
падключыць
слоўнікі

Казімір Камейша

Жырандоль

Высвеці дзень мой нанова,

Так, каб не згас ён ніколі.

Як ты гарыш прамянёва

У вечаровым касцёле.

 

Вечнасць, сама нават бачыць –

Хто яна ўрэшце такая? –

Гэта святлом гарачым

Сэрца паэта палае.

 

Як я хачу сваю долю

З яснымі бачыць вачыма.

Цёпла ў гняздзе жырандолі

Жаваранкам Багрыма.

 

Як яны выпырхнуць потым

І паляцяць над Шчарай

Столькі ж у кожным пяшчоты,

Столькі пад крыламі жару!

 

Светла і ў час найдрымотны.

Значыць, не знікну нідзе я,

Нават як птушкай самотнай

Выпырхне з рук надзея.

 

Выкаваць можна, што хочаш,

Выкаваць цяжка долю.

Свецяцца ясныя вочы

Свечкамі жырандолі.

 

Ціхай малітвай да Бога

Пэўна, ты будзеш пачуты.

І каваля самога

Можна скаваць у путы.

 

Але нідзе і ніколі

Не змоўкне малітва тая.

Зноўку з гнязда жырандолі

Жаваранак узлятае.

 


1995-2005?

Тэкст падаецца паводле выдання: невядомае
Крыніца: livejournal