Каля падножжа Татраў, дзе Яносік,
Брат Доўбуша й Кармелюка, гуляў
З адважнымі і смелымі хлапцамі.
Каля падножжа, там, дзе вечны шум ялін
Зліваецца з патокаў горных шумам,
Ляжыць мястэчка польскае. Там рэчка
Няўпынна падмывае берагі.
А побач з ёю ёсць дамок драўляны,
Дзе на франтоне польскі ззяе надпіс
Кароткі: “Справа Леніна бяссмертна”.
Ён тут бываў. Ён тут з таварышамі,
З рабочымі страчаўся. Яго словы
Луналі тут, а потым прагрымелі,
На цэлы свет — і скаланулі свет!
Мы увайшлі. Макеты два стаяць
Пры ўваходзе: домік у Сімбірску,
Дзе нарадзіўся ён, чыё жыццё
Было жыццём працоўных міліёнаў,
Чый розум асвятляў мільёнаў шлях.
А сэрца так шырока ахапляла
Біццё ўсіх сэрцаў простых на зямлі.
А поруч — той будыначак у Горы,
Дзе быў народжаны яго вялікі друг,
На ўсё жыццё таварыш і саратнік,
Народаў правадыр і ясны светач свету.
Браты-палякі! Добра вы зрабілі,
Паставіўшы дамочкі тыя поруч
I слаўны шлях вялікіх двух братоў,
Як шлях супольны, паказаўшы разам.
Сягоння і над Татрамі шуміць
Тых крыл узмах, што з верхавін Каўказа
Лёт пачалі ў ранішнім світанні.
I людзі вольныя ў краіне вольнай
Гавораць: справа Леніна бяссмертна,
Яна цвіце у Сталіна ў руках!