З польскай — М. Канапніцкай
Ідуць тры сцежкі з хаты
На долю і нядолю:
Ідзе адна, дзе пану
Людцы пахаюць поле;
Налева ад хаціны
Ідзе ў карчму другая,
А трэцяя — к магілкам,
Дзе брат наш спачывае...
Ад цяжкай працы, поту
Адна расіцай свеціць;
Хто па другой праходзіць,—
З бацькоў смяюцца дзеці;
Палын расце на трэцяй,
І наспы вышай, ніжай,
І плача там бярозка,
І крыж стаіць на крыжы...
Па сцежках гэтых ходзяць
У лапцях нашы людзі.
Гэй! хто ім сцежку ўскажа,
Што весці к шчасцю будзе?..
[1908]