С.Э.
Пісала я на грыфельных брусках,
На веерах, з лістотай, ледзь жывою,
Каля ракі, ля мора - на пясках,
На лёдзе-шкле - пярсцёнкамі зімою, -
І на ствалінах векавых рабін...
Нарэшце - каб было для ўсіх вядома! -
Што ты: мой любы, любенькі й адзін! -
Пісала я вясёлкамі і громам.
Я так хацела, каб найкожны лёс
Квітнеў, як ружы ў веснавых далонях!
І як пасля - твар бараніўся слёз,
Тваё імя - пульсіравала ў скронях...
Яно ў руцэ - прадажненькім пісьмом
Так сціснута, што болем сэрца джаліць!
Не ў куплі! Знай! Як дар - пярсцёнак мой
Сябе ўратуе й на скрыжалях.
18 траўня 1920