Чыстае вечарам неба,
Ясныя высяцца зоркі,
Ясныя, як шчасце дзіцяці.
О! чаму і мне нельга падумаць:
Зоркі, вы ясныя, як шчасце маё!
Чым ты нешчаслівы,
Скажуць мне людзі?
Тым я нешчаслівы,
Добрыя людзі, што зоркі і неба —
Зоркі і неба! — а я чалавек!..
Людзі зайздросцяць
Адзін аднаму:
Я ж, не такі,
Толькі зайздрошчу зоркам прыгожым,
Толькі іх месца заняць бы жадаў.
1831 г.