1
У туман выходжу на дарогу;
Шлях блішчыць... Нікога анідзе;
Дрэмле ноч. Пустэльня чуе бога,
Зорка з зоркай гутарку вядзе.
2
Светла ў небе, радасна, пявуча!
У блакітным ззянні спіць зямля...
Дык чаму ж так цяжка і балюча?
Што са мной? Чаго шкадую я?
3
Ад жыцця нічога не чакаю,
Не шкада мінулага нічуць;
Цішыні і волі я шукаю!
Я б хацеў забыцца і заснуць!
4
Ды не тым халодным сном магілы...
Так заснуць хацеў бы на зямлі,
Каб жыцця ў грудзях драмалі сілы
І каб грудзі дыхалі, жылі;
5
І каб, слых мой песцячы штодзённа,
Пра каханне мілы голас пеў,
І каб вечна нада мной зялёны
Цёмны дуб схіляўся і шумеў.