Старонка мая, у смутку
Ты сына свайго не кляні!
Мне ў кожным лясным закутку
Сняцца твае кляны,
Хваёвыя пералескі,
Кветак мядзвяны пах,
Узняўшыя снег пралескі,
Як зараз, стаяць у вачах.
Ці ноччу лаўлю над гаем
Мігценне высокіх зор,
Ці звонка ўвесь день махаю
Касой - аж гамоніць бор,
Ці трактарам ля узрэчча
Тарфянікі варушу,
Ці песняй прыйсці на сустрэчу
Дзяўчынку сваю прашу... -
Старонка мая, з дакорам
Ты сына свайго не кляні!
Мы пройдзем любімым борам,
Здабудзем твае кляны,
Хваёвыя пералескі,
Кветак мядзвяны пах.
Узняўшыя снег пралескі
Усцелюць прад намі шлях.
1941, Бранскі фронт