Службе сваёй кажу:
— Стой!
Пара за стол,
За абедзенны стол.
Час перапынку.
Гадзіна спачынку.
Нервы свае адключу ад турбот.
Заказваю ўсё, што належыць па чыну
Боршч падагрэты,
Гуляш
І кампот...
Чакаю, пакуль апетыт не загіне,
Афіцыянтку, нібы багіню.
Чакаю, пакуль...
Посвістам куль
Далеч раптоўна мяне абдала.
Выбух і грукат.
Спачын укралі.
У пяці кроках ад стала
Падае бомба —
На тэлеэкране...
Рупліўцы бяссонныя і непаседы,
З сябрамі далёкімі нездарма
Мы дзелім беды і дзелім абеды.
Сценаў няма. Сховішч няма.
* * *