Адкажы мне,
што ты такое:
Хлеб
ці
малітва?
То атуліш гаючаю ракою,
То падступіш да горла,
як брытва.
Я памкнуўся ўжо хоць куды
Уцякаць ад цябе
ў паняверцы.
Але дзе там!
За павады
Падцяла зацуглянае сэрца.
Ты мой крыж,
да якога прыбіт я цвікамі,
І маё ўваскрасенне.
Без цябе я —
у бездань упушчаны камень,
Іголка па сене.
Ты згубіла мае ключы
Ад спакою —
не ад пакою!
Я малю цябе,
не маўчы,
Адкажы мне,
што ты такое?
* * *