Адкрывалі мацерыкі
І маленькія астраўкі,
Пікі горныя і пагоркі
І даўно патухлыя зоркі.
Вынаходнікі столькі знайшлі,
Адкрывальнікі столькі адкрылі,
Што ў бабулькі старой — Зямлі
За спіной разгарнуліся крылы.
Грэла кожнае адкрыццё.
Вынаходзілі плуг і порах.
У спаборніцтве смерць і жыццё,
Вынаходзячы, крочылі поруч.
Ціснем — вецер у твар сячэ:
Гонка, гонка — хвароба веку!
Ах, бы толькі адкрыць яшчэ
Чалавека
У чалавеку.
Дайце браму краіны любві
Адчыніць, нібы дзверы дома.
Моры гневу і рэкі крыві
Аддадзім назаўжды былому.
Я адкрыць хачу, як і ты,
У жыцці, а не ў цудах казкі
Кантыненты людской дабраты,
Акіяны пяшчоты і ласкі.
Ты задумаўся — што з табой?
Ты народжаны быць адкрытым.
Як падземнай ракі прыбой,
Неадкрытасць крычыць крыкам.
* * *