Пагойдваючыся,
паднос
Плыве параходам з кухні.
Чайнік задраў нос.
Пеніцца піва ў куфлі.
Кубінскі цукар і чай
Грузінскі —
якое суседства!
Сталоўка —
тлумны прычал
Галоднага чалавецтва.
Хоць самы розны народ
Прымаюць гэтыя сцены,
Тут прага напоўніць рот —
Заўсёды кліент нязменны.
Грыміць з рэпрадуктара Бах
Вышынна-блакітнае штосьці,
А ў едакоў на зубах
Хрумсцяць парасячыя косці.
Выбух — і пробка ў столь,
А поруч нехта аб стол
Стукае афіцыяльна,
Гукае:
— Афіцыянтка!
Яна сваю стому нясе,
Змяіцца між столікаў кобраю,
З’едзены ўсмешкі ўсе,
З’едзены словы добрыя.
Чым наталіць душу,
Якая зубамі ляскае?..
— Афіцыянтка,
прашу
На першае — кубак ласкі!..