Баішся, што мяжу
Аднойчы пераскочу?
Скажу, каму служу,
Скажу, адкуль не збочу.
Дзень навіной буджу,
Як тэлеграф дармовы.
Скажу, куды гляджу
У прадчуванні змовы
Зярнят і баразны,
Садоў і пчол руплівых,
Напятае струпы
І пальцаў нецярплівых,
Плаціны і ракі,
Што падмывае штосьці...
І хай усе шпікі
Палопаюць ад злосці!
Пайшоў, нібы ў ваду,
Іх непатрэбны клопат...
Я сам сябе вяду
У заўтра, як на допыт.
Скажу, чым даражу,
Як хлебам, як паветрам
За небакрай імжу
Зялёным гоніць ветрам.